Dwór powstał w XVII w. Został gruntownie przebudowany w 1825 r. przez ówczesnych właścicieli Komorników. Niewielki, parterowy dworek uzyskał wówczas formę klasycystyczną. Od frontu powstał czterokolumnowy portyk, stanowiący jedyną ozdobę dworu. Doryckie kolumny wspierają tu trójkątny tympanon, na którym widnieje kamienny herb Ostoja używany przez rodzinę Finków. Weszli oni w posiadanie dworu w 1838 r. Podobny czterokolumnowy portyk, jednak z drewnianym trójkątnym frontonem, znajduje się od strony ogrodu. Namiotowy dach kryty jest dachówką. Obok dworu rośnie prastary dąb o pomnikowych rozmiarach. Na terenie ogrodu przy dworze znajduje się również żelazny krzyż ustawiony na kamiennym postumencie, tj. ułamanej kolumnie. Krzyż upamiętnia wydarzenia rabacji galicyjskiej, kiedy to chłopi z okolicznych miejscowości niemal na śmierć pobili Juliana Finka, właściciela tutejszego majątku. Dwór pozostaje wciąż własnością prywatną – należy do spadkobierców ostatniego przedwojennego właściciela Wawrzyńca Stojka, który kupił go od Finków w okresie międzywojennym.