Tak zwany cmentarz choleryczny w Zakliczynie to w rzeczywistości zwykły cmentarz parafialny, założony na Podlesiu Podgórskim po zaprzestaniu grzebania zmarłych ok. 1790 r. na cmentarzu przykościelnym. Chowano na nim wszystkich zmarłych z Zakliczyna, a nie tylko ofiary epidemii. Jednak największa liczba osób tu pogrzebanych to ofiary klęski nieurodzaju i głodu z 1847 r., które umierały nie tylko z niedożywienia, ale także od chorób atakujących osłabione głodem organizmy. Być może dlatego cmentarz ten zapamiętano jako epidemiczny – lub nawet choleryczny. Cmentarz ten został zamknięty jeszcze w tym samym, 1847 r. Po 100 latach ponownie wykorzystano jednak teren cmentarza na nowe pochówki – w 1945 r. pochowano tu żołnierzy rosyjskich i niemieckich poległych w czasie walk frontowych zimą tego roku. Rosjan jednak z czasem ekshumowano i przeniesiono do Dobczyc, natomiast szczątki żołnierzy niemieckich pozostały na miejscu. Obecnie na miejscu cmentarza stoi obelisk upamiętniający pochowanych tu zmarłych z Zakliczyna. W zagajniku zachowało się ponadto kilka kamiennych krzyży nagrobnych.