Ukryta w lesie skałka wyrasta ze zbocza wzgórza tuż ponad dnem doliny potoku, którym przebiega granica między Sieprawiem i Świątnikami Górnymi. Skałka w formie ambony stokowej jest jednym z nielicznych odsłonięć skalnych Pogórza Wielickiego i mierzy ok. 3 m wysokości i 20 m długości. Zbudowana jest z odpornych piaskowców izdebniańskich. Prowadzi do niej z Sieprawia szlak spacerowy. Zwana jest Kopytkiem, od miseczkowatego wgłębienia w kamieniu, które ma przypominać odcisk końskiego kopyta. Uważa się, że było to miejsce kultów pogańskich, na co wskazywać mają elementy miejscowych legend związanych ze skałką. Są one jednak przetworzone w duchu tradycji chrześcijańskiej. I tak: najbardziej znana jest legenda wiążąca powstanie śladu kopyta ze św. Stanisławem Biskupem i Męczennikiem. Podobno miał on rozstrzygać spór graniczny między mieszkańcami Sieprawia a Górek, których był właścicielem. Gdy przybył na miejsce, stanął na skalnym wzniesieniu – wówczas jego koń uderzył kopytem z wielką siłą w skałę, pozostawiając widoczny do dziś ślad. Wszyscy obecni, a także biskup Stanisław, uznali to za znak od Boga, by właśnie tędy przebiegała granica między wsiami – i tak pozostało do dziś.