Kościół parafialny w Drogini pierwotnie stał w dolinie Raby, zalanej po 1986 r. wodami Jeziora Dobczyckiego. Według miejscowej tradycji, już w 1031 r. powstała tu kapliczka, upamiętniająca postój św. Wojciecha w drodze do Krakowa. Historyczna kaplica istniała natomiast na pewno już w 1239 r. Następnie w XIV w. jej miejsce zajął kościół parafialny, noszący już wezwanie św. Wojciecha, na którego miejscu w 1750 r. Jordanowie ufundowali nową, drewnianą świątynię. XVIII-wieczny kościółek spłonął jednak w 1908 r. Na jego miejscu ówczesny właściciel Drogini Kazimierz Bzowski ufundował w 1910 r. okazały murowany, kamienny kościół. W związku z budową zapory i koniecznością przeniesienia wsi kościół rozebrano, ale zachowano oryginalne kamienie, z których odbudowano go w nieco zmienionej formie architektonicznej na nowym miejscu. Przeprowadzkę świątyni na nowe miejsce przypieczętowała ponowna konsekracja kościoła w 1992 r. We wnętrzu znalazło się miejsce na sprzęty ze starego kościoła.