Myślenicki rynek, który do dziś pozostaje sercem miasta, był ośrodkiem średniowiecznego miasta lokacyjnego. Wytyczony został między 1342 a 1354 r. na planie zbliżonym do prostokąta z pierzejami o długości od 90 do 120 m. Przylegające kwartały, podzielone na wąskie działki, oddzielone były ulicami – pierwotnie z każdego narożnika rynku wychodziły po dwie ulice. Oryginalny układ urbanistyczny zaburzyło wytyczenie z nakazu władz austriackich w 1784 r. tzw. traktu cesarskiego. Powstała wówczas obecna ul. M. Reja, wychodząca ze środka pierzei wschodniej. Nie wiadomo natomiast dokładnie, kiedy zostały zabudowane i znikły ulice wychodzące niegdyś z pierzei wschodniej na południe i na północ. Dziś na placu stoją tylko: studnia Tereska, kapliczka ze św. Florianem oraz Pomnik Niepodległości, ale dawniej wznosił się na środku rynku browar oraz kuźnia, które w połowie XVIII w. zostały zastąpione zajazdem – zburzonym z kolei w połowie następnego wieku. Zabudowa pierzei wokół rynku niegdyś była niemal wyłącznie drewniana i często trawiły ją katastrofalne pożary. Dlatego najstarsze zachowane do dziś domy pochodzą dopiero z końca XVIII w. Niektóre zachowały charakter późnobarokowo-klasycystyczny, m.in. kamienice nr 10, 23 i 27. Zachowały się w nich sklepienia kolebkowe z lunetami. Pod nr. 8-9 stoi gmach ratusza z lat 1895–99 projektu znanego architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Podobnie jak wiele innych budynków jego projektu, także i myślenicki ratusz ma ceglaną, nieotynkowaną fasadę z zegarem i herbem miasta.